Ik ben op Malta om een reis in mei van een klein gezelschap voor te bereiden. Op de heenreis met Air Malta realiseer ik me dat het al weer 20 jaar geleden is dat ik voor het eerst (en het laatst) op het eiland was. Er is inmiddels veel veranderd, dat mag duidelijk zijn. Toen waren er nauwelijks internationale hotels terwijl er nu allerlei mooie resorts zijn. Toen viel me vooral de Britse invloed op, nu lijkt de Italiaanse invloed toch de overhand te hebben (het eiland ligt 100 km ten zuiden van Sicilië). Daarbij valt wel op dat de koffie-cultuur van de Italianen niet is overgenomen. De "regular coffee" is uitermate slap, als Amerikaanse koffie. De espresso mag deze naam nauwelijks dragen, echt wakker zul je daar niet van worden !
Toch zijn er nog diverse zaken het zelfde. De mensen zijn alleraardigst en communicatie is gemakkelijk omdat iedereen goed Engels praat (het eiland is practisch tweetalig, naast Engels is Maltees de hoofdtaal). Verder zijn de hoofdstad Valletta en de nabijgelegen Three Cities zeer fraai. De Maltezer Ridders hebben hier steden gebouwd met fraaie versterkingen en heel veel kerken. Hier kun je uren dwalen door kleine steegjes, langs dikke muren lopen, continu nieuwe koepeldaken ontdekken en genieten van mooie uitzichten over de natuurlijke haven.
Ik ben hier op wite donderdag en in de aanloop naar Pasen is duidelijk dat het eiland nog zeer katholiek is. Overal hangen grote aankondigingen van festiviteiten, veelal gecentreerd rondom kruisweg staties. Het is gebruik dat de gelovigen 7 verschillende kerken bezoeken op Goede Vrijdag en de kerken blijven daarvoor 24 uur open. Ook zijn er dan op veel plaatsen processies, met name in de dorpen, die grote aantallen mensen trekken. Tegelijkertijd blijkt uit een krantenbericht dat nog maar 52% van de bevolking regelmatig naar de kerk gaat. Het lijkt er op dat (net als bij ons) dat het geloof op feestdagen een extra impuls krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten