Milaan geldt als de economische hoofdstad van Italië, het bruisend hart van het Italiaanse Noorden waar hard en efficiënt wordt gewerkt. Zo is het beeld ten minste in de rest van Europa, niet in het minst door de Liga Nord die zich vaak en veel afzet tegen het "luie" Zuiden. Echt bruisend is de stad echter niet, de meeste inwoners vinden dat het allemaal wel iets spannender zou mogen met een groter cultureel aanbod en evenementen met een uitstraling die verder reikt dan de regio.
Ook de skyline van de stad is weinig opvallend. Tot voor kort waren er nauwelijks hoge of opvallende gebouwen die de stad een eigen "smoel" gaven. Daar komt wel wat verandering in, maar het gaat allemaal erg langzaam. Tekenend is het City Life project dat het oude beursterrein Fiera Milano moet transformeren in een bruisend stadshart met o.a. drie bijzondere torens: Il Dritto (The Straight One - architecte Zaha Hadid), Lo Storto (The Twisted One - architect Arato Isozaki) and Il Curvo (The Curved One - architecte Daniël Libeskind). Deze torens zetten Milaan in één klap op de kaart met een fraaie skyline, maar vooralsnog komt het project nauwelijks van de grond. Men heeft grote moeite om voor de torens bedrijven te vinden die daar hun nieuwe hoofdkantoor willen vestigen en die in hun slipstream andere huurders aantrekken. Ook de omwonenden zijn niet echt enthousiast, het lijkt wel iets op de Nederlandse angst voor hoogbouw.
Misschien heeft het iets te maken met de kritiek van Silvio Berlusconi op het project. Hij heeft vooral problemen met Il Curvo, de gekromde toren van Libeskind. In zijn ogen is dit niets meer dan een slappe fallus en dat is natuurlijk Italië onwaardig !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten