Op de laatste dag van mijn verblijf in Australië ben ik in Sydney. Wederom valt het mij op hoe ontspannen de stad overkomt, hier lijkt het altijd wel vakantie. In het CBD zie je natuurlijk vooral haastige zakenlui, maar daar buiten wordt vooral van het leven genoten, zoals de Australiërs dat zo goed kunnen.
Het weer is vandaag niet zo heel denderend. Bewolkt en af en toe regen. De temperatuur is echter prima, ca. 23 graden. Ik bekijk een aantal dingen die ik nog niet eerder heb gezien en wandel door Chinatown, eet Dim Sum op een terrasje, bekijk de stad vanaf 260 m. hoogte uit de Sydney Tower, loop over de Sydney Harbour Bridge en fotografeer het Opera House wel 50 keer uit allerlei hoeken, neem de ferry en eindig tenslotte vlakbij mijn hotel in Darling Harbour.
Onderweg kijk ik ook veel naar de hoogbouw in de stad omdat de Stichting Hoogbouw overweegt haar jaarlijkse studiereis dit jaar naar Australië te laten gaan. In het CBD (Central Business District) is het een en al hoogbouw, zij het dat de meeste gebouwen er al geruime tijd staan. Plannen voor nieuwe torens zijn er wel, maar komen maar niet van de grond. Ook langs Darling Harbour is er flink in de hoogte gebouwd. Het opvallendste vond ik echter dat de hoogbouw zo geconcentreerd is. Buiten het centrum is er vrijwel geen hoogbouw meer te vinden en zijn gebouwen max. 3 verdiepingen hoog.
Nu ik al weer een week in Australië rond loop, valt steeds meer op hoe divers de bevolking is. Veel Aziaten naast de blanke bewoners, waarbij opvalt hoe afwezig de aborigine's in het straatbeeld zijn. Naar mijn gevoel heeft Australië nog steeds een problematische verhouding met zijn oorspronkelijke bewoners. Ook valt op dat in het straatbeeld met name het blanke bevolkingsdeel flink aan de USA en Engeland doet denken. Een deel is slank, maar een nog groter deel is duidelijk te dik. Ook de manier van kleden wijkt af. Vrouwen lopen overdag op straat in jurkjes die naar mijn meer idee meer op avondjurkjes lijken. Het zomergevoel is blijkbaar zo groot dat men in z'n vrije tijd vrijwel continu in een soort strandkleding rondloopt.In combinatie met de hoge temperaturen en de wijdverspreide gewoonte om zonder bh te lopen, levert dit een ander straatbeeld als bij ons op (ik zal er verder geen oordeel over geven).
Maar misschien is het alleen maar een reactie op de kledingeisen onder werktijd of op school. Schooluniformen zijn hier nog de regel en op kantoor lijken mantelpakjes met (erg) hoge hakken en kostuums nog vaste prik te zijn. Dan wordt het wel weer begrijpelijk dat je in je vrije tijd even geen zin hebt in kleren die je in de weg zitten !
zaterdag 21 februari 2009
vrijdag 20 februari 2009
Brisbane - Februari 2009
Brisbane, de derde stad van Australië, is weer zo'n stad waar het goed toeven is. Gelegen aan een rivier, met veel groen en een stadsbestuur dat veel waarde hecht aan cultuur en behoud van "heritage". Brisbane ligt in het zuiden van Queensland, zo'n 900 km ten noorden van Sydney en heeft een klimaat dat (sub)tropisch kan worden genoemd. Ik ben er hartje zomer en het is overdag dan ook bloedheet. Nadat ik een paar uur heb rondgezworven drijf ik gewoon en ben ik blij de koelte van het hotel te kunnen opzoeken.
Het leuke aan de Brisbane River is dat hij enorm kronkelt en daardoor steeds weer zichtbaar is. Op veel plaatsen kan er aan de rivier worden gegeten of gedronken terwijl een mooie promenade je in staat stelt langs de rivier re lopen of fietsen. een deel van het openbaar vervoer gaat via het water met ferries voor de korte en lange afstand. Ook bijzonder is het busvervoer dat grotendeels ondergronds is gebracht in het centrum. Via een uitgebreid ondergronds gangenstelsel stap je in de bus die vervolgens tot een flink eind uit het centrum via volledig vrije busbanen naar zijn bestemming rijdt. Het openbaar vervoer is ook niet duur, een dagkaart voor het centrum kost ca. 2,50 euro.
Het leuke aan de Brisbane River is dat hij enorm kronkelt en daardoor steeds weer zichtbaar is. Op veel plaatsen kan er aan de rivier worden gegeten of gedronken terwijl een mooie promenade je in staat stelt langs de rivier re lopen of fietsen. een deel van het openbaar vervoer gaat via het water met ferries voor de korte en lange afstand. Ook bijzonder is het busvervoer dat grotendeels ondergronds is gebracht in het centrum. Via een uitgebreid ondergronds gangenstelsel stap je in de bus die vervolgens tot een flink eind uit het centrum via volledig vrije busbanen naar zijn bestemming rijdt. Het openbaar vervoer is ook niet duur, een dagkaart voor het centrum kost ca. 2,50 euro.
dinsdag 17 februari 2009
Melbourne - Februari 2009
De toeristische beurs AIME ´09 die ik bezoek wordt in Melbourne gehouden. De desastreuze "bushfires" waar de kranten van vol stonden waren niet ver van Melbourne af en naderden de stad tot zo'n 60 km. Uiteraard heeft dit de stad niet aangetast, maar duidelijk was nog te zien dat de vele rook van de branden een smoglaag over de stad heeft gelegd. Mijn foto's zijn stuk voor stuk wazig. Opvallend is ook het medeleven dat overal zichtbaar is. In bijna alle winkels staan potten waar mensen geld in kunnen deponeren, winkeliers staan een deel van de omzet af en bedrijven hebben allerlei acties waarbij een percentage naar de slachtoffers gaat. Zo te zien hebben de Australiërs de branden als een nationale ramp opgevat.
Melbourne geldt als één van meest leefbare steden ter wereld en dat is goed zichtbaar. De stad ligt aan de rivier de Yarra die een prominente plaats in het stadsbeeld inneemt. Langs het water zijn er wandelpromenades en zeer veel restaurants en bars met grote terrassen die druk bezet zijn. Iets verderop zijn er grote parken waar velen wandelen, hardlopen, vissen, fietsen, rollerskaten en wat nog niet meer. Verder zijn er zijn veel musea en en groot cultureel aanbod. Ook heel aardig is het Aquarium, met sindskort een Antarctica-sectie met groot stel pinguins en enorme aquaria waar de grote roggen en haaien rakelijks langs je heen zwemmen.
Melbourne geldt als één van meest leefbare steden ter wereld en dat is goed zichtbaar. De stad ligt aan de rivier de Yarra die een prominente plaats in het stadsbeeld inneemt. Langs het water zijn er wandelpromenades en zeer veel restaurants en bars met grote terrassen die druk bezet zijn. Iets verderop zijn er grote parken waar velen wandelen, hardlopen, vissen, fietsen, rollerskaten en wat nog niet meer. Verder zijn er zijn veel musea en en groot cultureel aanbod. Ook heel aardig is het Aquarium, met sindskort een Antarctica-sectie met groot stel pinguins en enorme aquaria waar de grote roggen en haaien rakelijks langs je heen zwemmen.
zaterdag 14 februari 2009
Going Down Under - Februari 2009
Ik ben onderweg naar Melbourne waar ik ben uitgenodigd voor een grote toeristische beurs. Zoals gebruikelijk bij dergelijke beurzen worden de "buyers" "gehost"(excuses voor het jargon), wat inhoudt dat vlucht en verblijf worden aangeboden. Omdat Australië niet naast de deur ligt, zijn het in dit geval zelfs business-class vluchten, lekker luxe dus ! Ik ben al eerder in Australië geweest en herinner me van toen dat, alhoewel het zo'n 21 uur vliegen is, dat business-class de trip heel acceptabel houdt (zeker wanneer je van vliegen houdt). De business-class van Qantas geldt als één van de betere in deze wereld en ik ben dan ook erg benieuwd hoe deze er uit ziet. Nu nog maar hopen dat mijn vlucht beter verloopt als de vlucht uit het onderstaande plaatje.
Maar allereerst vlieg ik met British Airways naar Londen, ook business, maar zoals gebruikelijk binnen Europa zijn de verschillen miniem. British Airways beperkt het aantal stoelen naast elkaar wel tot twee, wat comfortabeler is dan de 2 x 3 configuratie van bijvoorbeeld KLM. We komen aan op de nieuwe Terminal 5 van Heathrow, waar zoveel over te doen was. De terminal is helemaal high-tech en het idee is dat iedere passagier in minder dan 20 minuten na de check-in aan de koffie zit. Bij opening ging er echter zoveel mis in het bagage-afhandelingssysteem dat vele duizenden koffers kwijt raakten en dat uiteindelijk grote hoeveelheden bagage eerst naar Milaan moesten worden gevlogen om van daaruit te worden geïdentificeerd en verstuurd naar de eigenaar. Inmiddels schijnt alles echter prima te functioneren. De terminal straalt veel rust uit en doet daarmee erg on-Brits aan. Het contrast met Terminal 4 waar ik naar toe moet, is dan erg groot. Hier vind je weer de typisch Britse ellenlange gangen zonder ramen, met tapijt op de vloer en continu kronkelend. Verdwalen is hier erg gemakkelijk !
Naast het toestel waarmee ik naar Melbourne vlieg, staat een Qantas Airbus 380 die naar Sydney gaat, het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, met over de hele lengte twee verdiepingen. Dat is nou wel weer jammer dat ik niet daarmee weg mag !
Maar allereerst vlieg ik met British Airways naar Londen, ook business, maar zoals gebruikelijk binnen Europa zijn de verschillen miniem. British Airways beperkt het aantal stoelen naast elkaar wel tot twee, wat comfortabeler is dan de 2 x 3 configuratie van bijvoorbeeld KLM. We komen aan op de nieuwe Terminal 5 van Heathrow, waar zoveel over te doen was. De terminal is helemaal high-tech en het idee is dat iedere passagier in minder dan 20 minuten na de check-in aan de koffie zit. Bij opening ging er echter zoveel mis in het bagage-afhandelingssysteem dat vele duizenden koffers kwijt raakten en dat uiteindelijk grote hoeveelheden bagage eerst naar Milaan moesten worden gevlogen om van daaruit te worden geïdentificeerd en verstuurd naar de eigenaar. Inmiddels schijnt alles echter prima te functioneren. De terminal straalt veel rust uit en doet daarmee erg on-Brits aan. Het contrast met Terminal 4 waar ik naar toe moet, is dan erg groot. Hier vind je weer de typisch Britse ellenlange gangen zonder ramen, met tapijt op de vloer en continu kronkelend. Verdwalen is hier erg gemakkelijk !
Naast het toestel waarmee ik naar Melbourne vlieg, staat een Qantas Airbus 380 die naar Sydney gaat, het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, met over de hele lengte twee verdiepingen. Dat is nou wel weer jammer dat ik niet daarmee weg mag !
Abonneren op:
Posts (Atom)